Figurka wykonana z cisu odkryta w 1973 roku podczas badań archeologicznych w centrum miasta. Została zidentyfikowana jako przedstawienie bóstwa Świętowita — opis jego świątyni znajdującej się na wyspie Arkonie pochodzi z XII wieku. Małe rozmiary zabytku miały dowodzić, że była stosowana do prywatnych obrzędów. Mniej popularna teoria łączy ten zabytek ze Skandynawami. Istnieją również hipotezy o jej magicznej funkcji, jako amulet, idol czy przedstawienie przodków. Kształtem przypomina popularne w ówczesnym Wolinie osełki.
Szpila wykonana z poroża, odkryta w 1972 roku podczas badań archeologicznych w centrum miasta. Stanowiła ozdobny element stroju. Kształt jej główki i ornament wykazuje wpływy skandynawskie, jednakże jest to najprawdopodobniej wytwór sztuki miejscowej.
Figurka wykonana z cisu lub klonu. Została odkryta w 1975 roku podczas badań archeologicznych w centrum miasta. Znajdowała się w pobliżu jednej z chat i pieca, w którym prawdopodobnie została opalona jej dolna część. Figurka najprawdopodobniej związana była z ówczesnymi wierzeniami.
Figurka z brązu, pozłacana, odkryta w 1954 roku podczas badań archeologicznych w centrum miasta. Przedstawia konia z siodłem, ozdobiona motywem kółek z kropką. Był to prawdopodobnie amulet związany z pogańskim kultem na Pomorzu, w którym koń odgrywał znaczącą rolę. W świątyni Świętowita w Arkonie na Rugii znajdował się święty biały koń, z kolei w świątyni Trzygłowa w Szczecinie oraz świątyni Swarożyca w Retrze był koń maści czarnej. Czaszki końskie często były używane w Wolinie jako tzw. ofiary zakładzinowe.
Rękojeść drewniana odkryta w 1979 roku w wykopie budowlanym w centrum miasta, prawdopodobnie pochodzi z XI wieku. Jej powierzchnia została pokryta bogatym ornamentem wywodzącym się ze skandynawskiej sztuki Borre, jednakże jest to odmiana występująca na Wyspach Brytyjskich, szczególnie na wyspie Man.
Obróbką bursztynu zajmowano się w Wolinie od początku istnienia osady (VII/VIII w.). Najpierw była to obróbka ręczna później, od około poł. IX w. również mechaniczna za pomocą tokarki. Głównie produkowano paciorki i wisiorki. Podczas badań archeologicznych prowadzonych w Wolinie, odnaleziono kilkadziesiąt tysięcy fragmentów bursztynów.
